گـــــــاهی ...

گاهی آنقـدر عــاشقـم که دلم برای تـــرانه ی کوتـــاهی که در بـاران

خواندی تنگ می شود و دوست دارم نـام تو را بر سینه درختانی که هنوز

بـالغ نشده اند حک کنم.

و گاهی آنقدر سـردم که شکـوفه ها را در بـاد رها می کنم و در اتــاقی

از برف به خواب می روم.

گـاهی آنقـدر شـاعرم که دوستـــــ دارم تـا قیــامت زیر بــــاران بــایستم

و برای پروانه های خشک شده گریه کنم .

و گاهی آنقدر سنگم که دلم برای چشم های تو تنگ نمی شود. 

و بـــوسه هایم را در دفتر خاطراتم پنهان می کنم!!!

بعداً نوشت : نویسنده : ؟