اشک و لبخند

به نام خالق عشق و عاشق و معشوق

گاهی از تو سرشار میشوم و از عشقت لبریز ، مست میشوم از عطر نگاهت . مجنون میشوم و عشق تو مرا عاشق میکند و این عشق آن قدر وسیع می شود که همه ی وجودم را می گیرد و من سبز می بینم ، سرخ میشنوم و مانند صورتی کم رنگ آرامتر گام بر میدارم . همه ی لحظه هایم رنگی می شود ، آبی میشود . دوست دارم دیرتر برسم و هر لبخند کمرنگی را که پس چشمان غمگین خفته است را پاسخ دهم . شیوا میشوم وقتی عشقت در قلبم تندتر از همیشه میزند ، و تو نمیدانی که آن لبخندت چه آتشی بر جانم میزند .  " هوا را از من بگیر ، اگر میخواهی ، نفس را از من بگیر ، اگر میخواهی " اما لبخندت را نه ! بگذار تا ابد محو نگاه آبیت باشم و لبخندت را نظاره گر . عشق همین لبخند توست و نگاه پر حرارت عاشقی .

اشک میریزم و تو میخندی . تو به اشک های من میخندی که چرا به جای هم نواشدن با ترانه لبخندت می گریم . تو اشک هایم را پاک میکنی با دستانت و من در دلم گرمی دستانت را برای همیشه آرزو میکنم . تو شک میکنی به اشک من که خیال بند آمدن ندارد ، غمگین میشوی و من نمیخواهم به جای آبی دریا غم در چشمانت موج بزند . تو باز بخند که اشک های من تمام شود . تو فقط بخند برای من تا من بخندم برای تو .

لبخند تو مرا عاشق کرد . بهانه ی عاشقیم را از من نگیر . بگذار تا دنیا هست و تا وقتی باران می بارد و زمین سیراب می شود و گل سرخ جوانه میزند برای چیدن دست عاشقی کوچک ، دوست بداریم همدیگر را . دوست بداریم آسمان را اگر آبی ست و اگر ماهی کوچک عاشق دریای بی کران می شود . من هم عاشق می شوم و از عشق تو می رسم به عشق های کوچک رنگی مثل رنگین کمان .

تا دنیا دنیاست مبادا عشقت را از من دریغ کنی که من کَم می شوم ، گُم میشوم در لابه لای عشق های رنگینی که با من غربه می شوند . مبادا فراموش کنی آن لبخندی را که نگاهت را به نگاهم سنجاق کرد . خیرگی چشمان تو مرا ویران می کند . قلبت مال من و به جای آن همه ی وجودم برای تو .

پاییز هزار رنگ مرا با نگاهی سبز کردی ، این باغ بی برگ را بیش از این به انتظار رویشی مگذار . بخند تا بهار زودتر بیاید . بهار که بیاید من بیشتر عاشق می شوم . عاشق تر که شوم باران میبارد و تو میخندی . لبخندت را هرگز از من نگیر که پاییز هم بگذرد.

پاییز 89