برای سهراب

از وقتی یادم می آید عاشق شعر بودم ولی قدّم به غزل و قصیده نمی رسید اما صدای پای آب ِ تو را از کتاب برادرم خواندم و شیفته شعر شدم و قدّم به حرف های شعرگونه ات خوب می رسید. شعرهایت برایم سمبل یکرنگی بوده و هست ، با هشت کتاب تو سالهاست زندگی را نفس میکشم و گاهی عجیب در سادگی یک جمله و سنگینی کلامت می مانم.

خلاصه بگویم

امروز روز توست و من
تمام دلتنگیهایم را
در آغوش می کشم

و با همان احساس نابی که تو میدانی با شعرهایت در کتاب و دفترهایم به یادگار نوشته ام می گویم :

چقدر جایت در زمین خالیست

تولدت مبــــارک

شــاعر محبوبم

بهترین چیز رسیدن به نگاهیست که از حادثه عشق تر است