مژگان های درون!!!

یه اخلاق بد :

چرا همیشه تو انتخابام مشکل دارم؟

چرا بین انتخاب دو چیز همیشه شک دارم؟

خیلی کم پیش میاد که یه چیزی رو همون دفعه اول انتخاب کنم و بخرم و تردید نداشته باشم!

(مژگان ِخودسرزنش گر  )

همین امروز که بانک بودم و موقع برگشتن مسیرم به بازار هفتگی خورد یک شال چروک سبز برای خودم خریدم!

تو انتخاب رنگ و چروک بودنش مطمئن بودم که میخوام ولی بعد که خریدم و داشتم برمیگشتم دفتر ، روح وسواسیم پیدا شد ، که چرا سبز حالا؟ به کدوم مانتوت میخوره آخه؟ یه ذره تیره تر بهتر نبود؟

تا قانعش نکنم که دست از سرم بر نمیداره! (خوب دلم خواست! )

میدونم بده ها ، ولی اگه مرتضی بود میگفتم اون جوابشو بده! و مثل همیشه خوب با مهربونی قانعش میکنه!

وقتایی که با هم میریم خرید ، انقد صبوری میکنه که خودم انتخاب کنم و کمکمم میکنه (منم قشنگ دیونش میکنما  ، هرچند انقد مهربونه که حرفی نمیزنه) ولی گاهی هم مجال به تردید کردنم نمیده و میگه همین خوبه و حساب میکنه و میگه بریم و دل به کودک لجباز درونم نمیده! با خنده میگه هرچی بیشتر فکر کنی ، انتخاب سختر میشه و خودت اذیت میشی!

به درستی حرفش شک ندارم ولی گاهی نمیتونم به تنهایی از پس این دخترکوچولو درونم بر بیام!

و اینکه چون سلیقه مرتضی رو چشم بسته قبول دارم ، فقط  ته دلم همیشه میخوام اون بهم کمک کنه! (مژگان ِ عاشق )

موقع خرید عقد ، انتخاب لباسم و رنگش سلیقه اون بود و منم خوشم اومد و چون فقط یه روز فرصت خرید باهم رو داشتیم حلقه خریدیم ، اونم خیلی ساده و راحت! خرید کتاب قرآن ، دسته گل و کلیه لوازم سفره عقد رو خودش تنهایی انجام داد و حتی برام یه سرویس استیل با نگین که به لباسم بخوره خرید(من عاشق اینجور جواهراتم حتی بیشتر از طلا) و من از همون موقع به ظرافت و دقت انتخابش مطمئن شدم!

(مژگان ِخود شیفته : با انتخاب من دیگه جای شکی تو سلیقه نمیمونه )

همیشه هم اینجوری نیستم ، بیشتر در مورد خرید برای خودم مخصوصا لباس ، اینجور وسواس دارم! اونم وقتی کسی نباشه کمکم کنه!

کسی میتونه راهکاری بده؟

** سر و صدای جرثقیلی که میخواد ماشین خرابی رو از کنار خیابون برداره رو اعصابمه الان و من همش نگاهم به روبروس که یه وقت نیفته رو ماشین های در حال عبور...(مژگان ِ نگران)